.  امرکننده یا نهی کننده بداند که آنچه را که شخص مکلّف ترک کرده یا انجام‏‎ ‎‏داده (معروف یا منکر) است. پس بر کسی که (معروف و منکر) را نمی شناسد (امر و نهی) واجب نیست، هرچند که باید در شناخت آن بکوشد.