🔹 در سال‌های پس از انقلاب، هرچند در سینما و تلویزیون، حرکت‌های خوبی در جهت «محتوا»های مفید انجام شده،
و تعداد زیادی فیلم با محتوای فرهنگی و دینی تولید شده‌است،
اما در زمینه «قالب»، همچنان همان روال سابق و چارچوب تحمیلی سینمای غربی را پذیرفته‌ایم،
و هیچ فکر و اراده‌ای برای تغییر قالب وجود ندارد.
و تا زمانی که قالب همین باشد، و توسط نخبگان انقلابی تغییر نکند، به هیچ وجه راه برای ورود عمومی نیروهای انقلابی به عرصه سینما و تلویزیون باز نیست.
❓کدام مرد باغیرتی به همسر و دخترش اجازه می‌دهد که نقش همسر و دختر مردی دیگر را بازی کنند؟
❓کدام خانم عفیف و باحیایی حاضر است عاشقانه در چشمان یک نامحرم نگاه کند و به او بگوید «عزیزم!»؟
❓کدام مرد باحیایی به خودش اجازه می‌دهد که در صورت و سکنات یک خانم نامحرم زوم کند،
و به او بگوید که مثلا دستت را این‌گونه تکان بده، یا لبخندت باید اینچنین باشد؟
❓کدام خانم باحیایی می‌پذیرد که تصویر بسته صورت او، ولو با حجاب کامل،
روی صفحه چند متری سینما، و چندده اینچی تلویزیون‌ها نقش ببندد،
و میلیون‌ها نفر، بارها صورت او را تماشا کنند؟
❓کدام مومن باحیایی حاضر است اینها را بپذیرد؟
ولو پای بازیگری یا کارگردانی یک فیلم ارزشی در میان باشد!
🔹 محتوا مهم است،
اما قالب هم تاثیرگذار است،
حضرات معصومین به ما آموخته‌اند که هیچ خیری از مسیر گناه محقق نمی‌شود،
و هدف نمی‌تواند وسیله را توجیه کند،
وقتی برای یک کار مستحب، هزاران مکروه و حرام مرتکب شویم،
بدون تردید، آن کار ما، دیگر اثر مثبتی نخواهدداشت،
ولو ما پیش خودمان فکر کنیم که فلان فیلم عجب محتوای بلند و عمیقی داشت، و چقدر تأثیرگذار بود، و چند نفر پای آن گریستند!
🔹 ظرف کثیف، آب زمزم را هم آلوده می‌کند.
و اگر کسی از آن بنوشد، مریض خواهد شد.
غلامرضا گل‌صفتان
@valaadiyat