🔸 به افتخار قاری محترم، کف بزنید! 🔹 «کف‌زدن» برای تشویق، از جمله رفتارهای وارداتی، و بی‌معنی غربی، و از سنخ «یک دقیقه سکوت» برای اموات است. با کف‌زدن، چه نوع تشویقی انجام می‌شود و چه چیزی عاید تشویق‌شونده می‌شود؟ 🔹 حالا اگر در اسلام گفته‌بودند برای تشویق، کف بزنید، همه روشنفکرنماها فریاد سر داده‌بودند، که این چه رفتار مسخره‌ای است؟! دست‌ها را مداوم به هم بکوبیم که چه بشود؟! 🔹 مثل یک دقیقه سکوت، به جای یک فاتحه حتی یک دعای دوکلمه‌ای «خدا بیامرزد» هم یک آورده‌ای برای میت دارد، اما از یک دقیقه سکوت، چه چیزی نصیب آن بنده محتاج می‌شود؟! 🔹 این شب‌ها یک جشن قرآنی از شبکه قرآن پخش می‌شود و البته به صورت زنده از برج میلاد تهران! در فواصل برنامه، و برای تشویق و مشایعت قاریان و اجراکننده‌های برنامه‌های مختلف (مثل گروه تواشیح)، مجری برنامه، (که از مجریان معروف شبکه قرآن است)، چپ و راست، حضار را به دست‌زدن دعوت می‌کند، و برای تشویق، «اصلا» از صلوات خبری نیست! 🔹 این در حالی است که در برنامه‌های قرآنی و مذهبی، استفاده از صلوات، برای تشویق شرکت‌کنندگان، یک امر کاملاً عرفی و رایج است، و استفاده از کف زدن، برای تشویقِ (مثلا) گروه تواشیح یا گروه هم‌خوانی، که آیاتی از قرآن را تلاوت کرده‌است، یک خلاف عرف واضح، و یک خط‌شکنی عجیب و غریب است. 🔹 کف‌زدن، صرفاً یک رفتار قراردادی و فاقد خروجی حقیقی است، اما صلوات یک تشویق و جایزه پربرکت و حقیقی است. 🔹 یکی از کارکردهای چنین برنامه‌هایی می‌تواند فرهنگ‌سازی در جهت الگوهای رفتاری (مانند جایگزینی صلوات به جای کف‌زدن) باشد، نه‌اینکه حتی همان فرهنگ صحیح رایج را هم خراب کند. 🔹 شاید هم مجری محترم، شأن مکان (برج میلاد) را رعایت می‌کند! البته گفته‌اند «شرف المکان بالمکین» ولی ظاهراً اینجا شأن مکان بر شرف مکین چربیده‌است. غلامرضا گل‌صفتان @valaadiyat