بقیع، حال و هوای عجیبی دارد؛ خاک عجیبی دارد، تاریخ عجیب و پر از حسرت و آه، پر از تقیه و درد، پر از عشق دست نیافتنی... آن‌هایی که رفته‌اند می‌دانند چه می‌گویم. دو بار توفیق نشستن بر خاک داغ و سوزان بقیع را داشته‌ام، وقتی وارد می‌شوی دست چپ ام‌البنین آرام گرفته و روبه‌رویت هم ائمه هستند و نمی‌دانی بی‌بی‌ فاطمه (س) کجا آرمیده است... اما حس می‌کنی که همان نزدیکی است، احساس بودنش را داری، احساس می‌کنی کنارت نشسته و دلداری‌ات می‌دهد... حالا پس از 100 سال درب‌های بقیع بر روی شیعیان مدینه النبی (ص) باز شده و خوش به حال آن‌ها که امروز پس از 100 سال می‌توانند در روز عاشورا به بی‌بی دو عالم و به ام‌البنین و فرزندان حسین بن علی (ع) از نزدیک عرض ارادت کنند... ای کاش روزی برسد که ما هم آنجا نوحه‌ای بخوانیم، سینه‌ای بزنیم و اشکی به یاد حسین فاطمه (س) بریزیم... السلام علیک یا اباعبدالله.... @syriankhabar