ادامه پاسخ به شبهه فوق ۶. متن نامه های مردم کوفه را اگر بنگریم حرف از امان دادن نیست بلکه دعوت از امام برای رهبری است يابن رسول الله! ما در اين وقت امام و پيشوايي نداريم. به سوي ما توجه نما و به شهر ما قدم رنجه فرما تا آنكه شايد از بركت جناب شما، حق تعالي حق را بر ما ظاهر گرداند و نعمان بن بشير حاكم كوفه در قصرالاماره در نهايت ذلت نشسته و خود را امير جماعت دانسته، لكن ما او را امير نمي‌دانيم و به امارت نمي‌خوانيم و به نماز جمعه او حاضر نمي‌شويم و در عيد با او به جهت نماز بيرون نمي‌رويم و اگر خبر به ما رسد كه حضرت تو متوجه اين صوب گرديده، او را از كوفه بيرون مي‌كنيم تا به اهل شام ملحق شود. والسلام.» شبث بن ربعی و گروهی از همراهان او نیز در نامه به امام نوشتند باغ‌ها سرسبز گشته و میوه‌ها رسیده است، پس هرگاه که اراده کردی بیا که سربازان آماده برای یاری تو در انتظار نشسته‌اند، والسلام.» ۷‌. آیا این امام حسن مجتبی علیه السلام نبود که ابتدا با معاویه جنگید اما چون تنها ماند و چاره نداشت صلح فرمود؟ پس امام مجتبی علیه السلام جنگید و به دنبال حفظ جان و دم آنگونه که مرحوم قابل فرمود نبودند. ۸.علاوه بر این اگر ملاک و مناطی که مطرح کردند به طور مطلق صحیح بود چرا حضرت علی با جنگ جمل و صفین و نهروان خون مسلمانان را حفظ نکردند ؟؟ ظاهراً مطلبی که مرحوم قابل فرمودند بخشی از واقعیت است و نه همه واقعیت . مثل امام مثل کعبه هست و مردم باید به امام مراجعه کنند و تا زمانی که مردم سراغ امام نرفتند تکلیفی ندارد اما وقتی رفتند تکلیف متوجه امام می شود. برای مثال حضرت علی (ع) سالها خانه نشین بودند چون مردم با ایشان بیعت نکردند و بعد که مردم به سمت ایشون برای بیعت هجوم بردند به حضرت تکلیف شد. امام حسین هم همینطور. وقتی اون همه نامه به دستشون رسید به ایشون تکلیف شد. پس هدف بعد از دعوت اهل کوفه قیام و خروج بود نه صرفا حفظ جان و این یعنی تحلیل مرحوم قابل بخشی از واقعیت بوده و کلیت ندارد و از این جهت ناتمام است. 🖊محمد صادق رجایی