8 ربیع الاول شهادت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام میانه روی و پرهیز از اسراف امام حسن عسکری علیه السّلام می فرمایند: «عَلَیْکَ بِالإقْتِصادِ وَ إیّاکَ وَ الإسْرافَ»؛ بر تو باد به میانه روى و اعتدال و پرهیز از ولخرجى و اسراف. [احقاق الحق: ج ۱۲ ص ۴۶۷] نکته: اقتصاد، حدّ اعتدال میانه اسراف و بخل است. اسراف، ملت ها را از بین می برد. اسراف مشکلات و عذاب های زیادی را بر سر جامعه می آورد. با اسراف کم کم می بینیم که باران هم دیگر نمی بارد. کم کم درهای رحمت بسته می شود. داستانک: حسن بصری در کنار رودخانه وضو می گرفت. باقیمانده آب را کنار رودخانه، روی زمین ریخت. حضرت علی علیه السلام فرمودند چرا آب را روی زمین ریختی؟ باید آب را روی آب رودخانه می ریختی. اسراف برای همه خطرناک است، خصوصا برای کسانی که از اموال بیت المال استفاده می کنند. به عنوان مثال: شخصی برای گرم ماندن اتاق محل کار خود، بخاری را در طول شب نیز روشن می گذارد! و یا اینکه برق اتاق ها را بی جهت روشن می گذارند. و یا اینکه وقتی به سفر کاری می روند، هتل پنج ستاره و غذاهای گران قیمت استفاده می کنند! مگر منزل خودشان هتل پنج ستاره است که وقتی به سفر می روند، هتل پنج ستاره می گیرند!! این موارد از کوچک و بزرگ، همه از مصادیق اسراف است. ------------------------------------- 💠۸ ربيع الاول ۱ - شهادت امام عسكرى عليه السّلام امام حسن عسكرى عليه السّلام در سال ۲۶۰ ه’ در سن ۲۸ سالگى به دست معتمد عباسى به شهادت رسيد. (ارشاد: ج ۲، ص ۳۳۶. كشف الغمة: ج ۲، ص ۴۰۲. مستجاد: ص ۲۲۶. اقبال: ص ۵۹۸. فيض العلام: ص ۲۰۷. زاد المعاد: ص ۳۳۴. كافى: ج ۲، ص ۵۶۱. مصباح كفعمى: ج ۲، ص ۵۹۶. بحار الانوار: ج ۹۵، ص ۳۵۶ ۳۵۵، ج ۵۰، ص ۳۳۴) معتمد به عباسيين سفارش مى كرد كه بر آن حضرت تنگ بگيرند. (قلائد النحور: ج رجب، ص ۱۴۴) صدوق مى فرمايد: معتمد چندين مرتبه امام عسكرى عليه السّلام را حبس كرد. ۲۲ ساله بودند كه امام هادى عليه السّلام به شهادت رسيدند، و مدت امامت آن حضرت شش سال بود. در شبى كه فرداى آن روز به شهادت رسيدند نامه هاى زيادى به مردم مدينه نوشته بودند. (بحار الانوار: ج ۵، ص ۳۳۱) هنگام نماز صبح، بعد از آنكه امام عصر عليه السّلام آن حضرت را وضو دادند و جوشانده اى به حضرتش دادند، به شهادت رسيدند. (غيبت طوسى: ص ۱۶۴. زاد المعاد: ص ۳۳۴. كمال الدين: ص ۴۷۳) وقتى مردم سامرا با خبر شدند، همه بازارها بسته شد و مردم كنار منزل آن حضرت جمع شدند. وزراء و اتباع خليفه و بنى هاشم و علويات داخل منزل بودند. در سامرا صداى شيون و گريه از هر سو به گوش مى رسيد و قيامتى بر پا شده بود. امام زمان عليه السّلام آن حضرت را غسل داده بعد از كفن آن حضرت بدن مطهر را جهت نماز آوردند. جعفر برادر حضرت جلو آمد كه بر بدن مبارك نماز بخواند. همين كه خواست تكبير بگويد امام زمان عليه السّلام در حالى كه طفلى گندمگون، پيچيده موى، گشاده دندان مانند پاره ماه بود از حرم بيرون آمد و رداى جعفر را كشيد و او را از آن مكان دور كرد و بر پدر بزرگوارش نماز خواند، و آن حضرت را نزد قبر پدر بزرگوارش حضرت هادى عليه السّلام دفن نمودند. (فيض العلام: ص ۲۰۹) جعفر اين واقعه را براى معتمد نقل كرد. همه جا را در جستجوى حضرت گشتند، ولى اثرى از آن حضرت نديدند. در سال شهادت امام عسكرى عليه السّلام سال ۲۶۰ ه’ محدث جليل جناب فضل بن شاذان نيشابورى از دنيا رحلت فرمود. او صاحب ۱۸۰ تأليف است و امام عسكرى عليه السّلام سه بار بر او رحمت فرستاده اند. (قلائد النحور: ج رجب، ص ۱۴۴ ۱۴۳. تتمة المنتهى: ص ۳۵۰ - ۳۵۱)