مو او دارُم ، که مِن هر لِشگِ خوم زحمِ تور دارُم هنی سوزُم ، ولی اِز چَه ذغالی خوم ، خور دارُم توردارون مالانه بگین اِز تش مو نی ترسُم بلیطی تش به اقبالُم که شوقِ تش به سردارُم گِلیی از نارفیقِ پشتِ پازِن نیکُنُم ، وختی  _ که خوم من آفتینُم لونه ی مار دو سر دارُم نه وا ، آرَک بَرَک یارون بیاهِن وا رگالِ مو که سی اَشنیدنه رازِ مَگوسون گوش ِ کَر دارُم اگُن که نیبُره دسته خُسه چاقو ، مَکُن باور مو از دستِ گگونُم زحمِ کاری من جیَّر دارُم نی اَرزه زندیی که روز و شو بوفتی به دینِ یک یه رو وا هو ،یه رو وا یو،یه رو وا خوم موجَر دارُم ‌بِرو دی وِردِلینگ آو زنده یی ، اِز دستِ تو سیرُم تودست از مو نَورداری مو خُ دست اِز تو وَر دارُم ........................... فیض ا... طاهری اردلی 🔹️واژه نامه🔹️.............................. دار ، دارُم : درخت ، درختم لِشگ : شاخه هنی : هنیزه ، هنوز چَه ذغالی : چاه ذغالی ، گودال سوزاندن درختان جهت تهیه ی ذغال . توردارون : تبر داران ، تبر به دستان بلیط : درخت بلوط پشت پازن : نامرد ، دو رو لونه : لانه نه وا : نباید وا رگال : در کنار ( رگال : کنار) آرَک بَرَک ... : سخن چین ، ( حرف) ببر و بیار اشنیدن : شنیدن راز مگو : حرفهای پنهانی ، رازی که نباید فاش کرد جَر : جنگ ، دعوا دی : دیگر وِردِلینگ وو : دراینجا ؛ گم شو ، پرت شو https://eitaa.com/vargah