مو او دارُم ، که مِن هر لِشگِ خوم زحمِ تور دارُم
هنی سوزُم ، ولی اِز چَه ذغالی خوم ، خور دارُم
توردارون مالانه بگین اِز تش مو نی ترسُم
بلیطی تش به اقبالُم که شوقِ تش به سردارُم
گِلیی از نارفیقِ پشتِ پازِن نیکُنُم ، وختی _
که خوم من آفتینُم لونه ی مار دو سر دارُم
نه وا ، آرَک بَرَک یارون بیاهِن وا رگالِ مو
که سی اَشنیدنه رازِ مَگوسون گوش ِ کَر دارُم
اگُن که نیبُره دسته خُسه چاقو ، مَکُن باور
مو از دستِ گگونُم زحمِ کاری من جیَّر دارُم
نی اَرزه زندیی که روز و شو بوفتی به دینِ یک
یه رو وا هو ،یه رو وا یو،یه رو وا خوم موجَر دارُم
بِرو دی وِردِلینگ آو زنده یی ، اِز دستِ تو سیرُم
تودست از مو نَورداری مو خُ دست اِز تو وَر دارُم
........................... فیض ا... طاهری اردلی
🔹️واژه نامه🔹️..............................
دار ، دارُم : درخت ، درختم
لِشگ : شاخه
هنی : هنیزه ، هنوز
چَه ذغالی : چاه ذغالی ، گودال سوزاندن درختان جهت تهیه ی ذغال .
توردارون : تبر داران ، تبر به دستان
بلیط : درخت بلوط
پشت پازن : نامرد ، دو رو
لونه : لانه
نه وا : نباید
وا رگال : در کنار ( رگال : کنار)
آرَک بَرَک ... : سخن چین ، ( حرف) ببر و بیار
اشنیدن : شنیدن
راز مگو : حرفهای پنهانی ، رازی که نباید فاش کرد
جَر : جنگ ، دعوا
دی : دیگر
وِردِلینگ وو : دراینجا ؛ گم شو ، پرت شو
https://eitaa.com/vargah