🔸کارگزاران امنیت در مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران
🔹بحث کارگزاران امنیتی از مباحث جدید در حوزه ادبیات امنیت ملی بوده و بیشتر در فضای ساختاری و در حوزه سیاست خارجی و روابط بین الملل مطرح شده است.
🔹در این مقاله، با بهره گیری از روش تحلیل محتوا و فن دلفی بر مستندات موجود در دو حوزه اندیشه امنیتی حضرت امام(ره) و مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران، مدل مفهومی احصا و کارگزاران در سطوح فردی (واحد انسانی)، ملی (واحد کشوری)، رسمی (نهادهای رسمی کشور در سه قوا و نهاد رهبری)، غیررسمی (جریانات و حرکت های سیاسی، اجتماعی، مذهبی) و درنهایت رویکردهای ارزشی (فرهنگ، عرف و باورهای فردی و جمعی) مشخص و کارکردهای آنان بیان شد.
🔹پاسخگویی به سؤالات گوناگون در این فضا از جمله: تعارض میان کارگزاران امنیت چگونه رفع می گردد؟ جایگاه بسیج در کارگزاران امنیت چیست و کجاست؟ مقابله کارگزاران با چالش های امنیتی چگونه است؟ و نظایر اینها دغدغه هایی است که در بحث کارگزار مکتب امنیتی باید بدان پرداخته شود.
🔹در مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران، حضور و مشارکت گسترده مردم و به ویژه جوانان، محدوده تنگ امنیتی را تحت تأثیر خود قرار داده و آن را از حالت انحصار به نیروهای رسمی خارج ساخته و به یُمن احساس مسئولیت همگانی، مقوله امنیت ملی در چارچوب دفاع از انقلاب و آرمان های بلند آن جنبه عمومی به خود گرفته است.
🔹شاید این امر وجه تمایز جدی بین مکتب امنیتی جمهوری اسلامی ایران در بعد کارگزار امنیتی با سایر مکاتب مطرح جهان باشد که نقطه ثقل آن نیز بر بسیج و رویکردهای مردمی نظام اسلامی مترتب است.
🔹ناپایداری و ناکارآمدی امنیت حاصل از اجبار و درونی شدن نظم از ویژگی های مهمی است که در برجسته نمودن بسیج در تأمین و به کارگیری کارگزار امنیتی مؤثر است.
🔹در عرصه پیشنهادات می توان عنوان داشت: با توجه به جوان بودن و یا حتی نوجوان بودن بحث کارگزاران امنیتی و تحلیل آن در مکاتب امنیتی، به نظر می رسد این نوشتار جستاری اولیه در تنظیمات یك برد مطالعاتی در حوزه امنیت ملی خواهد بود.
🔹از این رو، پرداختن به چنین موضوعاتی در عین نو و جوان بودن می تواند فضای دانشی جدیدی را در مباحث امنیتی کشور، باز نماید.
🆔 @vasael_ir