• بنابراین، متقابلاً باید به «یاد امام زمان علیه السلام» باشیم، چرا که «یاد محبّ و محبوب» یک رابطۀ دو سویه است؛ و این یاد فقط به این نیست که برای ایشان صلوات بفرستیم؛ یا در گوشه‌ای بنشینم و در تصورات خود، ایشان را به ذهن بیاوریم، یا حتی در قلب ایشان را دوست داشته باشیم؛ هر چند که اینها همه، درجاتی از «ذکر - یاد» می‌باشند، بلکه باید این «یاد» را در مواضع (اخلاق)، گفتارها و رفتارهای فردی و اجتماعی خود، ظهور دهیم؛ به گونه‌ای که معلوم باشد جهت امام زمانی دارند و حقیقتاً دوستدار ایشان و منتظر ظهور و قیام ایشان می‌باشیم. •