فرهنگی بین مرکز و پیرامون است که خوشبختانه رفع آن جزو اصلی‌ترین شعارها و وعده‌های رئیس‌جمهور هم بود. نبود عدالت فرهنگی و بریده شدن پای مخاطب شهرستانی از سالن‌ها، بازار سینمای ایران را به قدری کوچک کرده که سالانه در آن نهایتا ۲-۳ فیلم به سود می‌رسند و ۲-۳ فیلم دیگر هزینه اولیه‌شان را بازمی‌گردانند و ۸۰ تا ۱۰۰ فیلم دیگر ضرر می‌کنند. در سال‌های پایانی دهه ۶۰ با آن شرایط ویژه بااینکه نه تنها وضع اقتصادی مملکت، نابسامانی شدیدی داشت، بلکه امنیت حضور در سالن‌های سینما هم فراهم نبود، تعداد مخاطبان سینمای ایران چند سال پیاپی به بالای ۸۰میلیون نفر در سال رسید. اما در دهه ۸۰ با وجود رشد جمعیت، این آمار به زیر ۸ میلیون مخاطب در سال رسید و یک دهه بعد در سال ۹۶ و بعضی سال‌های پس از آن، با هزار ضرب و زور تعداد مخاطبان را به ۲۵ تا ۳۰ میلیون نفر در سال رساندند. لزوم رعایت عدالت فرهنگی برای بزرگ‌تر شدن و واقعی شدن بازار سینمای ایران ضروری است. برای نمونه اخیرا در چین، قیمت بلیت در طول دوره تعطیلات، ۶درصد کاهش یافت و اهالی شهرستان‌ها و روستاها را به سینما کشاندند و همین باعث شد مخاطبان‌شان ۲۶ درصد و سودشان ۱۸ درصد رشد کند. 🔗 http://vatanemrooz.ir/newspaper/page/4208/1/296206/0 ✉️ @vatanemrooz