تا روز ۲۲ بهمن ۱۳۶۴، رزمندگان لشکر ۴۱ ثارالله مأموریت محوله‌ی خود (عبور از اروند، عبور از موانع و باتلاق‌ها، شکستن خط دشمن در محورهای جاده نهر علی‌شیر و بلامه، پیش‌روی، پاک‌سازی، تثبیت منطقه‌ی تصرف‌شده و طراحی دفاع و پدافند از آن) را به پایان رساندند.
علاوه بر این، مأموریت تیپ المهدی (عج) و لشکرهای ۱۹ فجر، ولیعصر (عج) و ۲۵ کربلا را تکمیل کردند و ضمن دست‌یابی به خور عبدالله، در سمت چپ تا رأس البیشه و در راست تا ضلع شرقی پایگاه موشکی و تا ۵۰۰متری مخازن نفتی پیش‌روی کردند.
ساعت ۶:۱۵ روز چهارشنبه ۲۴ بهمن ۱۳۶۴ خانه‌ی اطلاعات شلوغ بود. ابراهیم سعادت‌فر، رزمنده‌ی عضو واحد اطلاعات درباره‌ی خانه اطلاعات می‌گوید:
«عنوان خانه‌ی اطلاعات را ابراهیم هندوزاده اولین بار مطرح کرد. محل استقرارمان در کنار نهر علی‌شیر بود. خانه‌ای محلی که توی آن با بلوک و چوب و گونی‌های شن، پناهگاهی ساخته بودیم. سنگری زیر سقف خانه داشتیم، گرچه زیاد محکم نبود. این را بعداً فهمیدیم. وقتی راکت شیمیایی خورد وسط سفره‌ی صبحانه‌مان.»
در این روز (۲۴ بهمن ۱۳۶۴)، بیشتر اطلاعاتی‌ها بودند. ابراهیم هندوزاده، حسین آتش‌افروز، یدالله وزیری، مسعود دین‌دار، عنایت‌الله طالبی‌زاده، حسین دامغانی، حسن یزدانی و ... صبحانه‌شان را خورده بودند و آماده می‌شدند که با قایق به آن‌سوی اروند بروند.
محمدحسین یوسف‌اللهی با کفش‌های کتانی سفیدرنگی که به پا داشت، میان قاب در ایستاده بود. محمد دوست‌محمدی آن‌‌طرفش بود و ابراهیم سعادت‌فر این‌طرفش.
🇮🇷 #کانال_خبردار | @vazifeh_ir 🇮🇷