محاصره منزل "امام خمينی" ره در نجف 🔻 امضای موافقتنامه ۱۹۷۵ الجزایر بین شاه و عراق، موقتاً به خصومتهای بغداد و تهران پایان داد. این رابطه، شرایطی دشوارتر از گذشته در مسیر مبارزات امام خمینی ره پدید آورد. سید احمد خمینی در خاطراتش نوشته: « اوایل مهرماه ۵۷ مقامات امنیتی و سعدون شاکر رئیس سازمان امنیت عراق در چند مرحله ملاقات، با تهدید سعی می کنند امام را از ادامۀ فعالیتهای سیاسی باز دارند. ▫️امام در یکی از سخنرانی های خود می فرمایند: عراقی ها به طور رسمی به ما گفتند که ما چون یک معاهداتی، تعهداتی، با دولت ایران داریم، نمی توانیم تحمل کنیم که شما اینجا فعالیت بکنید؛ این مخالف تعهدات ماست. من گفتم این تکلیف شرعی من است. شما هم هر تکلیفی دارید عمل کنید. 🔹 بعد از ملاقاتهای بدون نتیجۀ مسئولین سازمان امنیت عراق با امام، در دوم مهر 1357 منزل امام در نجف توسط نیروهای بعثی محاصره می شود. امام از مواضع خود عقب نشینی نمی کنند، سرانجام تصمیم حزب بعث عراق مبنی بر اخراج امام از عراق ابلاغ می گردد. امام تصمیم می گیرند به کویت عزیمت کنند. 🔸 امام از این تصمیم چنین یاد می کنند: بنا گذاشتیم به کویت برویم. و از کویت به سوریه برویم. ما بنا نداشتیم که به پاریس برویم. مسائلی بود که هیچ ارادۀ ما در آن دخالت نداشت. هر چه بود، و تا حالا هرچه هست و از اول هرچه بود با ارادۀ خدا بود. @velayat_82