م) عبد الفتاح عبد المقصود و کتاب«الإمام علی» وی هجوم به خانه وحی را در دو مورد از کتاب خود آورده است و ما به نقل یکی از آنها بسنده می‌کنیم: «عمر گفت: و الّذی نفس عمر بیده، لیخرجنّ أو لأحرقنّها علی من فیها...! قالت له طائفة خافت اللّه و رعت الرسول فی عقبه: یا أبا حفص، إنّ فیها فاطمة... »! فصاح لا یبالی: و إن...! و اقترب و قرع الباب، ثمّ ضربه و اقتحمه... و بداله علیّ... و رنّ حینذاک صوت الزّهراء عند مدخل الدّار... فإن هی إلاّ طنین استغاثة... [۱] ؛ قسم به کسی که جان عمر در دست اوست یا باید بیرون بیایید یا خانه را بر ساکنانش آتش می‌زنم. عدّه ای که از خدا می‌ترسیدند و پس از پیامبر صلّی اللّه علیه و اله رعایت منزلت او را می‌کردند، گفتند: ابا حفص، فاطمه در این خانه است. بی پروا فریاد زد: باشد!. نزدیک شد، در زد، سپس بر در کوبید و وارد خانه شد. علی علیه السّلام پیدا شد... طنین صدای زهرا در نزدیکی مدخل خانه بلند شد... این ناله استغاثه او بود...! ». *** این بحث را با حدیث دیگری از مقاتل ابن عطیّه در کتاب الامامة و الخلافة پایان می‌دهیم (هرچند هنوز ناگفته‌ها بسیار است! ). او در این کتاب چنین می‌نویسد: «إنّ أبا بکر بعد ما أخذ البیعة لنفسه من النّاس بالإرهاب و السّیف و القوّة أرسل عمر و قنفذا و جماعة إلی دار علیّ و فاطمة علیهما السّلام و جمع عمر الحطب علی دار فاطمة و أحرق باب الدّار!... ؛هنگامی که ابو بکر از مردم با تهدید و شمشیر و زور بیعت گرفت، عمر و قنفذ و جماعتی را به سوی خانه علی و فاطمه علیهما السّلام فرستاد. عمر هیزم جمع کرد و در خانه را آتش زد... ». [۲] ---------- [۱]: ۱). عبد الفتاح عبد المقصود، علی بن ابی طالب، ج ۴، ص ۲۷۶-۲۷۷. [۲]: ۲). الامامة و الخلافة، ص ۱۶۰-۱۶۱، تألیف مقاتل بن عطیة که با مقدمه ای از دکتر حامد داود استاد دانشگاه عین الشمس قاهره به چاپ رسیده (چاپ بیروت، مؤسّسه البلاغ).