هجوم و بیعت گیری اجباری از امیرالمومنین و زبیر به روایت شعبی 🔷ابوبکر جوهری با سند معتبر از عامر شعبی تابعی که ذهبی از او به عنوان « الإمام ، علامة العصر» یاد کرده (سیر أعلام النبلاء ، ج 4 ص 294-295) روایت می کند که گفت: «ابوبکر سؤال کرد و گفت: زبیر کجاست؟ گفته شد که نزد على (ع) مى باشد و شمشیرش را صیقل مى دهد. ابوبکر گفت: اى عمر و اى خالد بن ولید، بروید على و زبیر را نزد من بیاورید. سپس آن دو رفتند، عمر داخل خانه شد و خالد بیرون ایستاد. عمر وقتى که داخل شد، به زبیر گفت: این شمشیر براى چیست؟ زبیر در جواب گفت: با على (ع) بیعت مى کنم؛ پس عمر شمشیر زبیر را به عنف گرفت و به سنگ کوبید و آن را شکست و سپس دست زبیر را گرفت و او را بلند کرد و به طرف درب کشید و صدا کرد: خالد! نزدیک شو و زبیر را نگهدار. بعد از اینکه زبیر را بیرون کرد، به طرف على (ع) آمد و گفت: بلند شو برویم با ابوبکر بیعت کن! وى امتناع فرموده و قبول نکرد؛ پس بعد عمر دست او را گرفت و گفت: بلند شو! وى از بلند شدن امتناع کرد. اینجا عمر، على (ع) را هل داد و همان طورى که زبیر را به طرف در کشید، على (ع) را هم به سمت در کشید و از خانه بیرون کرد! در این هنگام فاطمه (س) که آن رفتار عمر نسبت به على (ع) و زبیر را ملاحظه نمود، بر در اتاق ایستاد و فرمود: چه زود دستورات پیامبر (ص) را فراموش کردید و بر اهل بیتش ظلم روا داشتید. قسم به خدا، با عمر صحبت نخواهم کرد تا اینکه خدا را ملاقات بکنم.» 🔺بررسی سند روایت: توثیق ابن ابی الحدید، أبو بكر جوهری ، ابن شبة و أحمد بن معاوية گذشت / إسماعيل بن مُجالد: صدوق. تحریر تقریب التهذیب، رقم 476