سلام، امشب به جای لبخند وتبریک عید،خون گریه کردم،برای مادری که فرزندش قربانی جهالت اطرافیان شده ،سرنوشت خودش هم معلوم نیست.آیا باردیگر اصلا میتواند فرزندی آورد؟ در شهری که بیش از شصت متخصص زنان وچند هزار مامای تحصیل کرده با و بی‌سواد، با وبدون تجربه وچند بیمارستان و بخش زایمان وچندین درمانگاه فعال داره،بیمار سزارین قبلی ،۴۲ هفته توهتل بچه ی مرده روزایمان می‌کنه درحالیکه برش محل زایمان اپیزیوتومی از خارج تا کنار مقعد واز داخل تا کف لگن رفته بوده،وپر از زردچوبه وعسل، بیش از یکساعت فوندال پرشر (فشار محکم از بالای رحم) داده شده،مادر با هموگلوبین ۶، برش باز ودرحال خونریزی در حمام ،به حال خود رها میشه،درحالی‌که آمبولانس اورژانس،مادر بزرگ از حال رفته ونوزاد مرده رو برای احیای قلبی به بیمارستان برده،نمیدونم چه مدتی ترمیم اپیزیوتومی تو اتاق عمل طول کشیده ولی درحال حاضر محل اپیزیوتومی تقریبا بازه و نیاز به ترمیم مجدد داره. عامل زایمان،خانم ....که اصلا مدرک مامایی نداره ،کمک خانم .... که تخصص در فوندال پرشر داره،معرف خواهر شوهر بیمار (لیسانسه ومسوول کتابخانه ی...که روزانه با افراد تحصیلکرده زیادی سر وکار داره.) زائو عاشق زایمان طبیعی وخواهان ۶ بچه. این درد با که گویم واین غم کجا برم؟ طرفداران زایمان در منزل کجان که این موارد رو ببینند. مگه قرارمون این بود؟اینه جوانی جمعیت؟ اگر اصرار من بر انتقال بیمار به بیمارستان نبود،بطور قطع با جنازه ی مادر مواجه می‌شدیم . دکتر فاطمه شبیری متخصص زنان و زایمان