💢 فلسفه قیام عاشورا | برداشت دنیاگرایانه از قیام عاشورا 🚩 یکی از دیدگاههای مهم درباره فلسفه قیام عاشورا، برداشت دنیاگرایانه از نهضت اباعبدالله (علیه‌السلام) است. 🍂در اینجا مقصود از دنیاگرایی، طلب قدرت و حرکت برای به دست آوردن حکومت و ریاست دنیوی است. 🍁این برداشت از همان آغاز نهضت در برخوردهایی که امام با برخی از بزرگان و افراد سرشناس در مدینه و مکه داشت، در سخنان آنان نمایان است. ♦️آنان به این گمان که حسین بن علی که برای دستیابی به ریاست و حکومت دنیوی قیام کرده است، حرکت حضرت را تخطئه کرده، در لباس خیرخواهی، کوشش می‌کردند امام را به هر شکل ممکن، از این سفر بازدارند؛ چرا که فکر می‌کردند این حرکت به شکست منجر خواهد شد و دستیابی به حکومت، خیالی بیش نیست. 👈برای نمونه دو نفر از آنان را معرفی می‌کنیم: 1️⃣دیدگاه عبدالله بن عمر 2️⃣دیدگاه عبدالله بن مطیع 🔻این نگرش از چند جهت قابل خدشه و نقد است: ✅عصمت مانع دنیا‌طلبی: چگونه می‌توان پذیرفت که امام حسین (علیه‌السلام) برای طلب دنیا و ریاست‌طلبی اقدام به قیام کرد؛ در حالی که آن بزرگوار طبق آیه شریفه تطهیر مانند جد، پدر، مادر و برادرش، مبرا از هرگونه پلیدی است. ✅روش قیام امام: اگر حسین بن علی به دنبال ریاست و حکومت بود، باید مانند بسیاری از رهبران سیاسی دیگر که برای مغلوب کردن دشمن، به هر وسیله‌ای چنگ می‌زنند و از هرگونه دروغ و حیله و تزویر، برای پیشبرد اهداف خویش بهره می‌گیرند، عمل می‌کرد و از هیچ کوششی در جلب نیرو و همکار، فروگذاری نکرده، هرگز از شکست خود و پیروزی ظاهری دشمن سخن نگوید. ✅انگیزه قیام در کلام امام: مطالعه و تامل در خطبه‌ها، نامه‌ها و سخنان امام در زمان نهضت و حتی قبل از آغاز آن، در اواخر عمر معاویه، درباره انگیزه قیام و فعالیتهای حضرت، چنین دیدگاهی را به روشنی مردود می‌شمارد. جهت مطالعه‌ی بیشتر👇👇👇 📲 fa.wikifeqh.ir/برداشت_دنیاگرایانه_از_قیام_عاشورا 🆔 @wikifeqh