🔸‌‌اِبْن‌ِ لَبّان‌، شمس‌الدین‌ ابوعبدالله‌ محمد بن‌ احمد بن‌ عبدالمؤمن‌ اِسْعِری‌ دمشقی‌، فقیه‌ شافعی‌ ، محدث‌، صوفی‌، ادیب‌ و مفسر بود. 🔹‌‌او در دمشق‌ به‌ دنیا آمد و در همان‌جا نشأت‌ یافت‌. مقدمات‌ ادب‌ را از شمس‌الدین‌ محمد بن‌ ابی‌ الفتح‌ آموخت‌ و شاطبیه‌ را نزد پدرش‌ شهاب‌الدین‌ خواند و از ابوحفص‌ ابن‌ قواس‌ ، ابوالحسین‌ یونینی‌ و شرف‌الدین‌ فزاری‌ حدیث‌ شنید. 🔸‌‌سپس‌ به‌ مصر رفت‌ و از عبدالمؤمن‌ بن‌ خلف‌ دِمیاطی‌ در قاهره‌، عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالقوی‌ خثعمی‌ در جیزه‌، علی‌ بن‌ احمد غَرّافی‌ در اسکندریه‌ و حسن‌ بن‌ عبدالکریم‌ غماری‌ سبط زیاده حدیث‌ شنید. 🔹‌‌ابن‌ لبان‌ بر اثر آشنایی‌ و مصاحبت‌ با یاقوت‌ حبشی‌ شاذلی‌ در اسکندریه‌ ، بدو گرایش‌ یافت‌، و به‌ دامادی‌ وی‌ درآمد. او در مصر ابتدا در جامع‌ عتیق‌ مجالس‌ درس‌ و وعظ داشت‌ و بر طریق‌ شاذلیه‌ سخن‌ می‌گفت‌. وی‌ علاوه‌ بر خطابت‌ جامع‌ اَفْرَم‌ و سپس‌ جامع‌ آقسنقر ناصری‌، تدریس‌ در مدرسه خشابیه‌ را برعهده‌ داشته‌ است‌. 🔸‌‌تنها اثر چاپ‌ شده ابن‌ لبان‌ رد معانی‌ الایات‌ المشابهات‌ الی‌ معانی‌ الایات‌ المحکمات‌ است‌ که‌ در قاهره‌ در مطبعة المحمودیة و نیز در بیروت‌ در ۱۳۲۸ق‌ و بار دیگر به‌ کوشش‌ حافظ وهبه‌ در استانبول‌ در ۱۳۳۱ق‌ به‌ چاپ‌ رسیده‌ است‌. مطالعه کامل مقاله👇👇👇 📥 wikifeqh.ir/ابن‌لبان 🆔 @wikifeqh