✍️ | آیا عرفان بدون عمل به ظواهر دستورات شریعت است؟! ◻️ یکی از ارکان مهم عرفان، عمل به ظواهر دستورات شریعت است. ◻️ علامه طباطبایی می‌فرماید: سالک از ابتدای سیر تا مقام وصول، باید ملازم شرع باشد و سر سوزنی از ظاهر شریعت تجاوز ننماید و چون کسی این چنین نباشد منافق است، مگر به عذر و یا خطا و نسیان باشد. این که شنیده شده و به بعضی نسبت داده‌اند که چون شخص به کمال رسید، تکلیف از او ساقط می شود افترا و کذب محض است، زیرا رسول الله(ص) با این که اشرف موجودات بوده، تا آخرین لحظه حیات تابع و ملازم احکام الهیّه بودند. (ثمرات حیات؛ ج۱؛ ص ۴۰) ◻️ امیرالمؤمنین علیه‌السلام در نهج البلاغة،حکمت۲۲۷ می‌فرماید: «الْإِیمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ‏ بِالْأَرْکَان‏؛ ایمان معرفت به قلب، اقرار با زبان و عمل کردن با جوارح است.» ◻️ ایمان اگر در اعماق جان نفوذ کند حتما شعاع آن، در اعمال انسان خواهد تابید و اعمال او را صالح می‏کند. ◻️ این حرف عده‌ای از مدعیان عرفان که می‌گویند انسان باید دلش پاک باشد، حالا عملش هر چه بود، بود؛ سخن گزافی است که از قضا این اعتقاد، تازگی هم ندارد و مشابه این را نیز، "مرجئه" در زمان امامان معصوم ادعا می‌کردند و ائمه علیهم‌السلام هم در مقابل آن‌ها موضع گیری می‌کردند. ◻️ قرآن کریم در آیات متعددی هرجا سخن از ایمان به میان می‌آورد، عمل صالح را نیز در کنار آن به صورت جداناپذیر مطرح می‌کند. این، خود گویای آن است که ایمان ‌و عمل، همواره باید قرین یکدیگر باشند. ◻️ آیت الله سعادت پرور چنین بیان می‌دارد که «طریقت» عمل به شریعت حضرت محمّد (ص) است و «حقیقت» نتیجه عمل به دستورات شریعت است‏. 📚 hawzahnews.com/xbqZb 📎 📎 📎 🔘 🆔 @wikifeqh