💠 تربیت در قرآن 🔻 در قرآن کریم، مشتقّات تربیت چندین بار به کار رفته است، از جمله: 👈 «و تری الارض‌هامده فاذا انزلنا علیها الماء اهتزّت و ربت؛ [۱] زمین را خشک و بی‌حاصل می‌بینی، پس هنگامی که باران فرو می‌فرستیم تکانی می‌خورد و رشد و نموّ گیاهان در آن آغاز می‌شود.» 👈 «و قل ربّ ارحمهما کما ربّیانی صغیرا؛ [۲] بگو خدایا والدینم را مورد رحمت خود قرار ده همان‌طوری که آنان مرا در کودکی مورد لطف و رحمت خویش قرار دادند.» ✍️ بعضی از محققان می‌گویند: ربّ در جمله «ربّیانی» از مادّه ربو است نه از ماده ربب چون معنای تربیت، در نوع مواردی که به کار رفته عبارت است از نموّ و زیادت جسمانی و پرورش مادّی؛ و تربیت و سوق دادن به کمال و سعادت معنوی در اغلب موارد ملاحظه نشده است، البتّه تربیت به مفهوم عامّ آن همه مراتب نشو و نما و زیادتی را - اعم از مادی و معنوی - شامل می‌شود. ✅ بنابراین واژه «تربیت»، - با توجه به ریشه آن - به معنای فراهم آوردن موجبات فزونی و پرورش است. علاوه بر این، تربیت به معنای تهذیب و از بین بردن صفات ناپسند اخلاقی نیز به کار رفته است. 🌸 با این نگرش که تهذیب اخلاقی مایه فزونی مقام و منزلت معنوی است و از این حیث می‌توان تهذیب را نیز تربیت دانست. 📚 پی نوشت: ۱. حج/سوره۲۲، آیه۵. ۲. اسراء/سوره۱۷، آیه۲۴. جهت مطالعه‌ی بیشتر👇👇👇 📲 wikifeqh.ir/تربیت_دینی 🆔 @wikifeqh