🔻‌رضی‌الدین ابو‌القاسم‌ سید‌ علی بن موسی بن طاووس (۵۸۹-۶۶۴ ه.ق)، معروف به سید بن طاووس، از فقهای نام‌آور شیعه در قرن ششم و هفتم هجری قمری که بیشترین شهرت وی در زهد، تقوی و عرفان است و اکثر تالیفات او در موضوع ادعیه و زیارات می‌باشد. 🔹ابن طاووس از علمای حله بوده و تحصیلات علمی خود را در حله و بغداد از اساتیدی چون نجیب‌الدین ابن‌نمای حلی، فخار بن معد موسوی، محمد بن معد موسوی، تاج‌الدین حسن بن دربی، سالم بن محفوظ سوراوی، محیی‌الدین محمد بن عبداللّه حلبی، اسعد بن عبد‌القاهر‌ اصفهانی‌ و... فراگرفته است. 🔸وی از روحیه اعتدال برخوردار و با علمای اهل‌سنت تعاملاتی داشته به گونه‌ای که از مکتب آنها دانش اندوخته است. 🔹او از علمایی بود که از منصب‌های حکومتی دوری می‌جست و همه منصب‌های پیشنهاد شده از سوی حاکمان را رد نمود، اما در زمان حمله مغولان به بغداد، بنا بر نقل‌ها، برای حفظ جان مردم، ریاست نقابت علویان را پذیرفته و سه سال در این منصب بود که دارفانی را وداع گفت. 🔸تالیفات بسیاری از سید بن طاووس در عرصه‌های‌ اخلاق‌، تهذیب نفس، تاریخ، فقه، خواب‌گزاری، ادیان و مذاهب و فضایل امیرالمؤمنین (ع) بر جای مانده است. 🔹کتاب اللهوف علی قتلی الطفوف، الاقبال‌ بالاعمال‌ الحسنه، الامان من اخطار الاسفار‌ و الزمان‌، فرج المهموم، فلاح السائل و نجاح المسائل‌، کشف المهجة لثمرة المهجه، محاسبة النفس، الملاحم و الفتن و بسیاری دیگر از تالیفات ابن طاووس است. مطالعه کامل مقاله👇👇👇 📥 wikifeqh.ir/سید_بن_طاووس 🆔 @wikifeqh