🔻‌«ابن هشام، ابومحمد جمال‌الدین عبدالله بن یوسف انصاری»، نحوی عصر ممالیک مصر می‌باشد. 🔹سلسله نسب ابن هشام به قبیله خزرج، از انصار پیامبر (ص) می‌رسد و نسبت انصاری وی از همین جاست. 🔸ابتدا قرائات قرآن، مقدمات صرف و نحو، حدیث و لغت را فرا گرفت و سپس نزد استادان بنام به تکمیل این علوم پرداخت. همچنین از فراگیری شعر و ادب نیز غفلت نورزید. علم حدیث را از بدرالدین ابن جماعه آموخت و فقه شافعی را نیز نزد تقی‌الدین سبکی خواند. ابن هشام از میان همه استادانش به ابن مرحّل علاقه‌ای خاص داشت و بیشترین دست مایه علمی خود در نحو را از او برگرفت. 🔹وی پس از طی مدارج علمی، به تدریس و تألیف روی آورد و در قبه منصوریه به تدریس و تفسیر قرآن مشغول شد و مدتی نیز در شاطبیه احادیثی را که از ابن جماعه شنیده بود، روایت می‌کرد. 🔸وی نخست حنفی مذهب بود، سپس به مذهب شافعی روی آورد و چون در مدارس شافعی به مقام شایسته‌ای نرسید، در ۷۵۶ ق به مذهب حنبلی گرایید تا بتواند در مدارس حنبلیان به مقام استادی دست یابد. 🔹وی وابسته به مکتب نحوی خاصی نیست؛ زیرا در زمان او کشمکش و درگیری بین مکتب‌های نحوی بصره و کوفه، دیگر فروکش کرده بود؛ از همین‌رو وی در آثار خود به آراء نحویان بصره و کوفه هر دو استناد کرده است. 🔸وی تقریباً همه شهرت خود را، مدیون کتاب مغنی خویش است که مورد تمجید و ستایش بسیار اهل علم، به‌ویژه ابن خلدون قرار گرفته است. مطالعه کامل مقاله👇👇👇 📥 wikifeqh.ir/ابن‌هشام_عبدالله_بن_یوسف_انصاری 🆔 @wikifeqh