🔹 ، معروف به «حجه الاسلام‌» از بزرگترین و منتفذترین علمای ایران در قرن دوازدهم و سیزدهم هجری است. 🔹 وی در ۱۱۷۵ ه ق در قریه‌ی شفت به دنیا آمد. مقدمات علوم دینی را در زادگاه خود نزد پدرش و دیگر استادان آنجا گذراند. سپس برای ادامه‌ی تحصیل به عراق مهاجرت کرد و در کربلا ساکن شد و از محضر استادانی همچون وحید بهبهانی و سیدمحمدمهدی بحرالعلوم و جعفر کاشف الغطا بهره گرفت. 🔹 وی شاگردانی همچون علامه خوانساری، محمدمهدی کرباسی و محمدرفیع گیلانی را نیز تربیت کرد. آثار علمی و نوشتاری این عالم خیلی زیاد است که از آن میان، می‏ توان به الزهرة البارقه، القضاء و الشهادات، جوابات المسائل، مناسک حج، تحفة الابرار و ... اشاره کرد. 🔹 حجة الاسلام شفتی در اصفهان به سبب شهامت، درستکاری و بی پروایی در اجرای احکام شرع با اقبال مردم روبرو شد و نفوذ و محبوبیت فراوانی کسب کرد. علاوه بر آن یکی از تجار مال فراوانی به او بخشید تا از عواید آن به نیازمندان کمک کند. او نیز چنین کرد و املاک بسیار خرید و ثروت فراوانی به دست آورد و از آن طریق به فقرا کمک می‌نمود. 🔹 وی احکام حدود را جاری و در برخی موارد خود اجرا می‌کرد که شمار آنها را از هفتاد تا صد و بیست مورد نوشته اند. 🔹 او در اصفهان مسجد بزرگی بنا کرد که هرچند تأمین هزینه آن بر او سنگینی می‌کرد، اما حاضر نشد کمک مالی فتحعلی شاه را در اتمام مسجد بپذیرد. این مسجد پس از تأسیس به نام خودش به «مسجد سید» معروف شد. 🔹 آیت الله سیدمحمدباقر شفتی دوم ربیع سال ١٢٦٠ هجری قمری دعوت حق را لبیک گفت و در مسجد سید اصفهان به خاک سپرده شد. 📌 ادامه‌ی مطلب را در لینک 🔗 زیر بخوانید: wikifeqh.ir/سیدمحمدباقر_بن_سیدمحمدنقی_شفتی_بیدآبادی_اصفهانی @wikifeqh