💎 | تفاخر 🔸‌تفاخر از ریشه «ف-خ-ر» به معنای فخر فروختن، خود بزرگ بینی، به خویش بالیدن، خود ستایی کردن به صفات (خصال)، مباهات کردن به مکارم و مناقبی چون اصل و نسب و غیر آن، ادعای عظمت و بزرگی و شرافت در امور ذاتی یا خارج از ذات است. 🔹‌برخی تفاخر را مخصوص مباهات به امور بیرون از ذات انسان از قبیل مال، جاه و اولاد دانسته‌اند. 🔸‌تَفاخَرَ القومُ یعنی جمعیت بر یکدیگر فخر فروختند. 🔹‌این کلمه در اصل به معنای بزرگی است، چنان‌که به درخت خرمای تناور، نخله فخور گفته‌اند. و فخور، کسی است که مناقب و خوبیهای خود را برای خود نمایی برمی‌شمرد. 📎 📎 📎 📚 wikifeqh.ir/تفاخر 🔘 🆔 @wikifeqh