✍️ #مباحث | ثواب و عقاب در فلسفه و عرفان 💢 در فلسفه و عرفان اسلامی، بیش از ثواب و عقاب بر سعادت و شقاوت تأکید، و سعی شده است مفاهیم ثواب و عقاب به سعادت و شقاوت تحویل شود، حتی گاه زهد و عبادت غیر عارف برای رسیدن به ثواب، نوعی معامله خوانده شده است. 💠 فیلسوفان معمولاً مفهوم دینی فلاح را با اصطلاح سعادت بیان کرده‌اند. 👈 سعادت نزد فیلسوفان متضمن نوعی لذت معنوی است و این لذت معنوی نیز جز ادراک و وصول به خیر و کمال نیست؛ بنابراین بالاترین سعادت، بیشترین ادراک خیر است و سعادت‌مندترین انسان واصل‌ترین انسان به خیر است. 👈 ملاصدرا تصریح کرده که عالم آخرت، که نشئه عذاب و ثواب است، عالمی ادراکی است. البته باید توجه داشت که نزد ملاصدرا ادراک و علم، مرتبه‌ای از وجود و بلکه عین وجود است. 👈 در عرفان اسلامی نیز شبیه این مطالب را می‌بینیم. از نظر ابن عربی معرفت یا غفلت انسان به حقیقت خویشتن است که او را سعید یا شقی می‌سازد و البته می‌دانیم که حقیقت انسان جز حقیقت حق و تجلی حق تعالی نیست. 🔸بهشت که ابن عربی آن را دارالسعاده می‌نامد، به اعتقاد وی صورتی است که در ذات هر انسان، که جز حقیقت حق نیست، مستتر شده و ورود به بهشت یعنی بازگشت به این صورت و یافتن صفات حقی که در آن تجلی یافته است. ✅ بنابراین، سعادت یعنی معرفت به خداوند و وحدت ذاتی وجود، و شقاوت یعنی محرومیت از این معرفت چنانکه شاه آبادی تصریح کرده تنها معیار سعادت و شقاوت، علم و معرفت است. 🌐 جهت مطالعه‌ی بیشتر، کلیک کنید. 📥 wikifeqh.ir/ثواب_و_عقاب_فلسفی_و_عرفانی 📎 #مباحث_اخلاقی 📎 #ثواب_و_عقاب 📎 #فلسفه_و_عرفان 🔰 کانال ویکی‌فقه 🆔 @wikifeqh