ویکی فقه؛ دانشنامه علوم اسلامی
✳️ صبع (مفردات‌نهج‌البلاغه) 💠 (به فتح صاد و باء و عین) و (به کسر همزه و سکون صاد و فتح باء) و جمع آن از مفردات نهج البلاغه به معنای که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره از این واژه استفاده نموده است. ✍️ امام (صلوات‌الله‌علیه) ذیل خطبه ۱۴۱ در مورد تشخیص حق از باطل فرموده است: «أَمَا إِنَّهُ لَيْسَ بَيْنَ الْحَقِّ وَالْبَاطِلِ إِلاَّ أَرْبَعُ أَصَابِعَ. فسئل(عليه‌السلام) عن معنى قوله هذا، فجمع أصابعه ووضعها بين أذنه وعينه ثمّ قال: الْبَاطِلُ أَنْ تَقُولَ سَمِعْتُ، وَالْحَقُّ أَنْ تَقُولَ رَأَيْتُ!؛[خطبه ۱۸۶] 🔸 بدانيد! بين حق و باطل بيش از چهار انگشت فاصله نيست! از امام (عليه‌السلام) درباره اين سخن پرسش شد، انگشتانش را کنار هم گذارد و ميان گوش و چشم خود قرار داد، سپس فرمود: باطل آن است كه بگويى شنيدم! و حق آن است كه بگويى ديدم!» 🌎 جهت مطالعه‌ بیشتر، کلیک کنید. ♦️ wikifeqh.ir/صبع_(مفردات‌نهج‌البلاغه) 🖇 به بپیوندید👇 🆔 @wikifeqh
162 مشاهده