✳️ صحب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
💠 #صَحْب (به فتح صاد و سکون حاء) و #صُحْبَت (به ضم صاد و سکون حاء و فتح باء) به معنای رفاقت و ملازمت و صاحِب به معنای رفیق ملازم از مفردات نهج البلاغه که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره رفاقت با احمق و فتنه‌ها و... از این واژه استفاده نموده است.
👈 راغب گوید: آن در عرف به کسی اطلاق می‌شود که ملازمتش زیاد باشد. #اصحاب جمع #صاحب است. یعنی رفیقان ملازم.
✍️ امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص رفاقت با احمق در حکمت ۲۹۳ فرموده است:
🔹 «لاَ تَصْحَبِ الْمَائِقَ فَاِنَّهُ یُزَیِّنُ لَکَ فِعْلَهُ، وَیَوَدُّ اَنْ تَکُونَ مِثْلَهُ»
🔸 (با احمق معاشرت و مصاحبت مکن! که کارهای احمقانه‌اش را برایت زیبا جلوه می‌دهد و دوست دارد تو مثل او باشی.)
🌎 جهت مطالعه بیشتر، کلیک کنید.
♦️ wikifeqh.ir/صحب_(مفردات‌نهج‌البلاغه)
🖇 #مفردات_نهج‌البلاغه #صحب #صحبت #اصحاب #صاحب
به #ویکی‌فقه بپیوندید👇
🆔 @wikifeqh