💎 | 💠صحت، در مقابل فساد و در لغت به معنای تمامیت است. 🔸در علم اصول، صحت به معنای دارا بودن تمام اجزا و شرایط و در مقابل فساد است که به معنای دارا نبودن تمام اجزا و شرایط است که سبب عدم ترتب آثار مطلوب از شی ء می‌باشد؛ یعنی اگر چیزی صحیح باشد آثاری دارد، ولی اگر فاسد شد آن آثار در خارج پدید نمی‌آید. 🛑اختلاف است که آیا صحت و فساد از مجعولات تشریعی و احکام وضعی است، مانند:زوجیت، حریت و ملکیت، و یا این که از منتزعات عقلی و احکام عقلی است؛ یعنی عقل است که این معانی را درک می‌کند. 🔹‌‌در برخی از علوم برای صحت و فساد معنایی خاص ارایه شده است؛ برای مثال، در فقه، عبادت صحیح به عبادتی گفته می‌شود که اعاده و قضا ندارد و معامله صحیح به معامله‌ای گفته می‌شود که اثر مطلوب بر آن مترتب می‌شود؛ برای مثال بیع صحیح، بیعی است که بایع را مالک ثمن، و مشتری را مالک مثمن می‌کند. ⭕️در علم کلام می‌گویند: صحیح، عملی است که موافق شریعت باشد، و نیز در علم طب صحت را به معنای اعتدال در مزاج به کار می‌برند و فاسد در مقابل این معانی است. ✍️مرحوم " آخوند خراسانی " صحت را نزد ارباب این علوم به معنای تمامیت، و فساد را به معنای نقصان می‌داند و معتقد است این اختلاف تعبیرات، به لحاظ آن آثار و اغراضی است که در هر علمی مورد نظر می‌باشد. 🖇 ادامه مطلب در: 🌐 wikifeqh.ir/صحت_و_فساد به بپیوندید👇 🆔 @wikifeqh