⭐️میرزا علی اصطهباناتی شیرازی  ملقب به معین الشریعه مشهور به فقیر شیرازی یا فقیر اصطهباناتی، زادهٔ سوم شعبان در استهبان (۱۲۹۶–۱۳۵۱ قمری/ ۱۲۵۶–۱۳۱۰ خورشیدی)، فرزند میرزا محمدباقر واعظ اصطهباناتی، خطیب، ادیب و شاعر قرن سیزدهم، متخلص به فقیر که به ادبیات فارسی و عرب اشراف داشته و بیشتر آثارش را به پیروی از سعدی سروده است. آثار او درون‌مایه عرفانی اخلاقی و حکمی دارد. وی در شیراز می‌زیسته و به زراعت اشتغال داشته و در بزرگترین مسجد شیراز (مسجد نو) به وعظ و خطابه می‌پرداخته است. از خود وی چنین نقل شده است: اول شعری را که گفتم در سن پانزده سالگی در ارض اقدس در شهر مشهد در مجمع جمعی از اهل ادب، رباعی معروف خوانده شد: دل گفت مرا علم لدنی هوس است تعلیمم کن اگر تو را دسترس است گفتم که الف، گفت دگر هیچ مگو در خانه اگر کس است یک حرف بس است جامی🌻 فقیر را از مضمون آن خوش آمد. دوست داشتم جوابی گفته باشم، گفتم: ای دل چو تو را وصال جانان هوس است زین پس به تو این عالم امکان قفس است خود را نفسی‌ رسان به صاحب نفسی هر چت هوس است دان که آن یک نفس است فقیر شیرازی🌻 علمی عرفانی 👇 @wittj2