ادامه ی برگی از معرفت 🍂 اما راجع به آوارگی و کوه و بیابان یک مثنوی دیگر را می خوانیم👇👇 آوارگی کوه و بیابانم آرزوست مولوی، مثنوی، دفتر سوم، بیت ۵۰۷ شاد از وی شو، مشو از غیرِ وی او بهارست و دگرها، ماهِ دی شما شاد فقط از خدا بشو، از زندگی بشو پس بنابراین باید وصل باشید، از او فقط شادی بگیر، از غیر وی شاد نشو، از غیر وی تمام چیزهایی است که ذهن به ما نشان می دهد. وقتی فضا باز می شود در درون ما، شما به او زنده می شوید او بهار است و دگرها و محتوای ذهن شما اگر مرکز شما قرار بگیرد این شبیه زمستان است. دی یعنی زمستان یا ماه دی. استاد پرویز شهبازی مولانای جان🌻 @wittj2