در فاهمه عمومی ما کاراکتر «مادر شهید» و «پدر شهید» وزن یکسانی ندارند. تلقی عمومی ما از مادر شهید چیز دیگری ست. احساس می‌کنیم شهید و مادر شهید نسبت معنایی تنگاتنگ تری دارند و میان این دو، نوعی هم فراخوانی برقرار است که لزوماً و غالباً این تلازم در نسبت شهید و پدر شهید به چشم نمی‌خورد. زن (مادر شهید) بواسطه استعدادهای خدادادی اش، محمل مناسب تری برای عاطفه های انسانی است و به همین جهت نفوذ زن در ساحت فرهنگ، میتواند خارق العاده باشد؛ کما این که گویا حفظ و انتقال تاریخ و میراث فرهنگی دفاع مقدس را بیشتر از روایت های زنانه مادر یا همسر شهید متوقع هستیم. به همین نسبت یکی از لازمه های این که مسأله فلسطین بتواند ساحت فرهنگی ما را درگیر کند و مقداری از سویه های خشک سیاسی (و مردانه) در روایت های این مسأله که بیشتر تجربه اش کردیم دور شویم، این است که دست به دامان روایت های زنانه از فلسطین و از آن مهم تر روایت زنان فلسطین شویم. این همان نیم تنه ی کمتر دید شده ی پیکره اجتماعی است که جهان زنانه از آن تعبیر میکنم. ✍️ مهدی تکلو @mahdi_takallou #موقوفه_مجازی_زن_خانواده_و_سبک_زندگی https://eitaa.com/joinchat/2018574369C2399355813 🌸 🍂🌸🍃 @woman_family 🍃🍂🌸🍃🍂🌸 ✨🍃🍂🌸🍃🍂🌸✨