🌹🌷 بسم الله الرحمن الرحیم 🌷🌹 🌷💐 سلام علیکم 💐🌷 کسانی که عینک میزنند، دائم عینک خود را تمیز میکنند، وگرنه درست نمی بینند. عینک اگر تیره باشد، تیره می بینند. تمیز کردن هم البته بـا ملایمت و بـا دسـتمال لطیـف و حریر ماننـد است. کسـی را نمی بینی که عینـک خـود را بـا اسـکاج یـا سـیم ظرفشویی پاك کند. حالا به یک معنا همه ما بر چشمان خود عینک داریم. عینک ما، ذهن ماست، یعنی ما با ذهن و ذهنیت های خود، عالم و آدم را میبینیم؛ یعنی پیش زمینه ها بر داوری های ما اثر دارند. مادرها را ببینید از فرزند خود هزار ناسـزا می شـنوند، اما به دل نمی گیرنـد و توجیه هم می کنند، اما از عروس خود کمتر از گل بشـنوند، گُر می گیرنـد؛ این به خـاطر چیست؟ جز به خاطر تصورات و تخیلات باطل و بی اساسـی است که مادرها نسـبت به عروس های خود دارند؟ از قبیل اینکه او می خواهد فرزند مرا و جگر گوشه ی مرا از من بگیرد و یا... یعنی این برخوردها ریشه در خیالات دارد. و این جنس خیالات دامن گیر غالب ما آدم ها هست. خیالات رشته ای بر گردن ما دارند که به هر کجا که بخواهند می کشند. عزیزان، بپذیریم که غالباً نزاع و درگیری های ما، ریشه در چنین اندیشه ها و خیالات نادرست و ناچیز دارد. توصیه و تأکید دین بر زدودن این گونه خیالات و گمان های باطل و ناچیز است. عنوان سوء ظن که این همه در روایات و آیات به گونه های گوناگون، مذموم شمرده میشود، به همین دلیل است، یعنی ذهن خود را باید شست. همان که سهراب سپهری می گفت: چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید. و پیشتر از او حافظ گفت: شستشویی کن و آنگه به خرابات خرام و پیش از حافظ البته مولانا گفته بود: پاك کن دو چشم را از موی عیب تا ببینی باغ و سروستان غیب 🌷💐 زیبا نگر باشیم 💐🌷 ‌ 🌴💐 یا علی 💐🌴 https://eitaa.com/joinchat/3344760855C17713c4a73