سلام هي حتی مطلع الفجر! شب قدر، آدم را ياد مادر مي‌اندازد که قدر هر دو را هيچ‌کس ندانست! شب قدر آدم را ياد مادر مي‌اندازد که بزرگترين زخم‌هاي مولای مؤمنان صلوات‌الله‌علیه با غروب وجود مقدّس حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیه و طلوع شب قدر در جانشان نشست. شب قدر آدم را ياد مادر مي‌اندازد که شب حصن حصين است. شب توحيد و ولايت است و هيچ کس چون وجود نورانی حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیه در پناه محکم اين دو وارد نشد و نماند. شب قدر آدم را ياد مادر مي‌اندازد که خداوند، همه خوبی ها را از جان اين دو در جان عالم سرازير کرده‌است. شب قدر آدم را ياد مادر مي‌اندازد که بودن و ماندن با هر دوشان آدم را هزار بار به مقصد نزديک‌تر می کند. شب قدر شب مادر است و من دلم می‌خواهد تا طلوع فجر براي برگشتن يوسفش دعا کنم. شب قدر شب مادر است و در آن هيچ دعايی چون دعای فرج ، پهلوي مادر را شفا نمي‌دهد!