💛سفر کربلا ۱۴۰۳ #پارت‌چهارم ✨ - در کربلا که بودیم اتاق بغلی مان خانواده ی آقای معماریان بودند. که در اون ۳ روزی که اونجا بودیم؛ آقای معماریان از صبح زود تا ظهر صدایشان میکرد و دریغ از یه جواب.. یک روز آقای معماریان چندین بار در زدند و بلند گفتند: پاشید دیره!بیایین بریم صبحانه .. از دیروز که اومدیم خوابیدین؛ بس نیست! خب میموندین قم میخوابیدین پس چرا کربلا اومدین! اومدین کربلا بخوابین؛ پَ حرم چی شد؟! من تنها رفتم که .. یا مثلا میگفت: منو باش با کیا اومدم کربلا باشه پانشین بگیرین بخوابین تا شب بخوابین دیگه ام بیدار نشین یا عمه ی من بود میگفت برم کربلا زیارت پس کو! شما که همه خوابین ! سبب خیر شده بودن چون صبح زود با این صدا ها من هم از خواب میپریدم و بیدار میشدم :) کربلا خیلی خوب بود و من بیشترِ اوقـــات در سرداب میرفتم و در آنجا می‌نشســـتم و مـــات تماشای درو دیوار حرمـــش¹²⁸بودم. - صبح ساعت 05:00 همه در لابی نشسته بودیم که اتوبوس بیایَد و ما به مسجد سهله ؛ مسجد کوفه و نجف برویم . هوای کربلا خیلی سرد شده بود و باران نم نم میبارید🌧 و افرادی که جلوی در فندق وایستاده بودن دور خودشان پتو مسافرتی پیچیده بودن و از سرما می لرزیدند . بالاخره اتوبوس آمد صدایمان کردند و همگی با وسایل و چمدان هایمان راهی شدیم که به طرف اتوبوس که سر خیابان محمدالامین بود برویم . همگی از خیابان احمد زینی(محمدالامین) و به قولی از بهشت عبور کردیم و به اتوبوس رسیدیم . حسُ حال عجیبی بود اینکه خوشحال باشم که به نجف میروم و یا ناراحت که از کربلا خارج میشوم ! اون لحظه ی عبور از آن خیابان خیلی زیبا بود لحظه گرگ و میش لحظه طلوع آفتاب صدای پرندگان هم خیلی عجیب و بلند بود🦜 تا به حال همچین صدای پرنده ای نشنیده بودیم فقط در غروب آفتاب و طلوع؛ این صدای پرنده ها شنیده میشد.. درست مشابه بهشت که صدای پرندگانش عجیب و زیباست . ✍🏼 #به‌قلم𝕜𝕠𝕤𝕒𝕣 @ya_emam_hosein_1403