✍هزینه‌ی فرهنگ پنج_شش سال پیش با یکی از اقوام دور که تازه آشنا شده بودیم در یک جمع فامیلی بودیم؛ تقریبا بی‌مقدمه و بی‌ربط گفت: پولی که از حقوق‌های ما کم می‌شود، می‌رود سوریه و عراق. همین قدر بی‌دلیل و بی‌مزه! عجیب اینکه، باسواد و تحصیل کرده هم بود ولی مثل برخی، عادت به فلّه‌ای حرف زدن داشت، با ذهنی پر از شبهه. گفتم خب چرا عراق و سوریه؟ گفت پس کجا؟ اصلِ ادعایش را ثابت شده می‌دانست و انتظار داشت جواب بدهم! کمی بعد سراغ بودجه‌های حوزه علمیه رفت، گفت بودجه‌ی حوزه‌های علمیه از اورژانس کشور بیشتر است، اینکه نمی‌فهمید اهمیت حوزه بیشتر از اورژانس است عجیب نبود، اما مقایسه‌اش غلط بود، گفتم حوزه‌های علمیه را با اورژانس مقایسه نکن، اگر بنابر مقایسه باشد باید طرف مقایسه، باشد که چندبرابر حوزه‌های علمیه بودجه دارند! جوابی نداشت! 🔹تازه این فقط از بُعد علمی است، یعنی اگر را با تولید_علمی_دانشگاه مقایسه کنیم از حیث کیفی ارزش تولیدات علمی حوزه قطعا کمتر نیست! بمانَد که و حتی تنها از عهده‌ی حوزه برمی‌آید! چرا که انسان‌سازی کار انبیا و معصومین علیهم السلام است که ابزار فهم کلام آنها را حوزه دارد. (البته به شرطی که از این ابزار استفاده کند!) حالا برای این کار مهم (و بلکه بخوانید مهم ترین کار )، نباید هزینه کنیم؟ 🔹ناگفته پیدا ست که دوگانه‌ی حوزه و دانشگاه دوگانه‌ی درستی نیست و هر کدام به جای خود نیاز به بودجه دارند، اما اینکه دشمن بودجه‌ی ناچیز حوزه های علمیه و نهادهای مذهبی را برجسته می‌کند و کاری با هزینه‌های دانشگاه ندارد، با قصد و غرض است! حالا اینکه نهادهای فرهنگی کم‌کاری و گاه خیانت کرده اند، بحث دیگری است! 🔹مثل همیشه خودمان را مقصر میدانم که در تبیین ارزش فرهنگ و خصوصا مهم‌ترین نهاد فرهنگی به نام موفق نبوده! وگرنه دعوای بودجه نهادهای فرهنگی اینقدر داغ نمی‌شد! یادداشت‌های یک طلبه 👇 @yaddashtthayeyektalabeh