✅نعمت خاص ✍مجلس پر بود از جمعیت، صدها نفر داخل، صدها نفر بیرون که به شوق دعای عرفه آمده‌اند و همه منتظر صحبتهای سخنران. خطیب توانمند و محبوب، شروع کردند به سخنرانی. یکی از فرازهای دعا را که در مورد بود انتخاب کردند(عافیت دین و دنیا). چند روایت زیبا خواندند و مثل همیشه با بیانی گویا و روان توضیح دادند، مردم سراپا گوش بودند و همه جا ساکت! _داشتم با خودم فکر می‌کردم الان اولویت چیست؟ عافیت و سلامتی؟ اطاعت از ولی؟ انتخاب اصلح؟ رشد بصیرتی؟ نمی‌شد این خطیب محبوب و فاضل، موضوع دیگری انتخاب کنند؟ آن هم جایی که هزاران مخاطب دارد، هم حضوری هم رادیو هم تلویزیون! _به خودم جواب دادم: شاید موضوعات دیگر سنگین است و مردم حوصله‌اش را ندارند و این عالم بزرگوار بیش تر از تو تجربه دارد و همین موضوع را مصلحت دیده. _سخنرانی تمام شد! به هر دلیلی این فرصت تبیین از دست رفت! _دعای عرفه شروع شد، امام معصوم با خدا مناجات می کند، نعمت‌های الهی را می‌شمارد... می رسد به یک : «...لَمْ تُخْرِجْني لِرَأفَتِكَ بي وَلُطْفِكَ لي وَإحْسانِكَ إلَيَّ في دَوْلَةِ أئِمَّةِ الْكُفْرِ الَّذينَ نَقَضُوا عَهْدَكَ وَكَذَّبُوا رُسُلَكَ». "خدای من ، چقدر رافت داشتی که این نعمت را به من عطا کردی، چقدر لطف کرده‌ای، چه احسانی!" کدام نعمت را می‌فرمائید مولا جان؟ " ! نعمت اینکه زیر پرچم طاغوت نیستم!" _این فراز توجهم را جلب کرد، راستی چرا سخنران این فراز را انتخاب نکرد؟ کاش از میان این همه نعمت، این را انتخاب می کرد. کاش می گفت: مردم این نعمت را امام‌تان تذکر داده، حواس‌تان هست؟ نکند با به کفران این نعمت دچار شوید؟ کاش می گفت: مردم! شکر نعمت فقط زبانی نیست، شکر واقعی به استفاده ی درست از نعمت است! کاش می گفت... 📌رگه‌هایی از سکولاریسم هنوز در منبرهای‌مان هست، حتی مجالسی با سخنرانان انقلابی! یادداشت‌های یک طلبه 👇 @yaddashtthayeyektalabeh