🔴 خدایى سزاوار پرستش است که زنده و پابر جا و نستوه باشد، گرفتار ضعف و خستگى و دچار خواب و چرت نگردد، احدى بدون اراده او قدرت انجام کارى را نداشته باشد. همه چیز را بداند و بر همه چیز احاطه و تسلّط داشته باشد. این چنین خدایى مى‏ تواند معبود و محبوب باشد و به چنین خدایى مى‏ توان توکّل کرد و عشق ورزید و به او امیدوار بود.