ای روزگار ، قَبلِ جسارت به فاطمه قُنفذ درین حکومتِ غاصب سِمَت نداشت دیوارهایِ سنگیِ کوچه که جایِ خود دیوارِ خانه نیز به من معرفت نداشت عالَم کنارِ من همه در امنیت ولی زهرا درونِ خانۀ من امنیت نداشت مِسمار دَر مُقابلُ دیوار پشتِ سر راهِ نجات ، همسرم از هر جهت نداشت یک بار هم برایِ شفایش دعا نکرد غیر از وفاتِ خویش زِخدا مسئلت نداشت مَرهم نیاز نیست کسی را که رفتنی ست او بعدِ کوچه آرزویِ عافیت نداشت