۵۲
(امام سجاد ع)
شهر مدینه،غرق عزا شد
از داغ سجاد،ماتمسرا شد
شد شهید ستم ماه مدینه
در ره دین حق ز زهر کینه
واویلا واویلا آه و واویلا۲
امام باقر،عزا گرفته
از داغ بابا،نوا گرفته
امام ساجدین رفته ز دنیا
دگر راحت شده از رنج و غم ها
واویلا واویلا آه و واویلا۲
زهر ستم زد،آتش به جانش
از اثر زهر،کم شد توانش
امام چارمین گردیده خاموش
به دست باقرش گشته کفن پوش
واویلا واویلا آه و واویلا۲
با درد غربت،او آشنا بود
یاد غریب،کرب و بلا بود
یاد سوز غم نور دو عین بود
یاد غم های بابایش حسین بود
واویلا واویلا آه و واویلا۲
خون گریه می کرد،بر ام لیلا
اکبرش از کین،شد اربا اربا
دیده بابا به سوی او دویده
دیده گریان و با قد خمیده
واویلا واویلا آه و واویلا۲
دیده به روی،دستان بابا
علی اصغر،کرده تجلا
دیده از ظلم و کین علی اصغر
ز تیر حرمله شد پاره حنجر
واویلا واویلا آه و واویلا۲
بر آل حیدر،او بوده حساس
نقش زمین دید،عمویش عباس
دیده دستانش از پیکر جدا شد
با عمود آهن فرقش دوتا شد
واویلا واویلا آه و واویلا۲
دیده پدر را،تنها غریب است
در بین میدان،او بی حبیب است
دیده بابا روی زمین فتاده
سر به روی خاک ماتم نهاده
واویلا واویلا آه و واویلا۲
دیده ز کینه،سویش دویده
پرده ی حرمت،ز او دریده
دیده شمر بی دین خنجر کشیده
از قفا رأس بابا را بریده
واویلا واویلا آه و واویلا۲
داغ پیمبر،گردیده تازه
شد گل زهرا،تشییع جنازه
عزاخانه گشته بیت ولایت
امام ساجدین جانم فدایت
واویلا واویلا آه و واویلا۲
#رضا_یعقوبیان
#سبک_ای_گل_حیدر_عزیز_زهرا
#امام_سجاد_ع
@yaghubianreza