۵۲ (امام سجاد ع) شهر مدینه،غرق عزا شد از داغ سجاد،ماتمسرا شد شد شهید ستم ماه مدینه در ره دین حق ز زهر کینه واویلا واویلا آه و واویلا۲ امام باقر،عزا گرفته از داغ بابا،نوا گرفته امام ساجدین رفته ز دنیا دگر راحت شده از رنج و غم ها واویلا واویلا آه و واویلا۲ زهر ستم زد،آتش به جانش از اثر زهر،کم شد توانش امام چارمین گردیده خاموش به دست باقرش گشته کفن پوش واویلا واویلا آه و واویلا۲ با درد غربت،او آشنا بود یاد غریب،کرب و بلا بود یاد سوز غم نور دو عین بود یاد غم های بابایش حسین بود واویلا واویلا آه و واویلا۲ خون گریه می کرد،بر ام لیلا اکبرش از کین،شد اربا اربا دیده بابا به سوی او دویده دیده گریان و با قد خمیده واویلا واویلا آه و واویلا۲ دیده به روی،دستان بابا علی اصغر،کرده تجلا دیده از ظلم و کین علی اصغر ز تیر حرمله شد پاره حنجر واویلا واویلا آه و واویلا۲ بر آل حیدر،او بوده حساس نقش زمین دید،عمویش عباس دیده دستانش از پیکر جدا شد با عمود آهن فرقش دوتا شد واویلا واویلا آه و واویلا۲ دیده پدر را،تنها غریب است در بین میدان،او بی حبیب است دیده بابا روی زمین فتاده سر به روی خاک ماتم نهاده واویلا واویلا آه و واویلا۲ دیده ز کینه،سویش دویده پرده ی حرمت،ز او دریده دیده شمر بی دین خنجر کشیده از قفا رأس بابا را بریده واویلا واویلا آه و واویلا۲ داغ پیمبر،گردیده تازه شد گل زهرا،تشییع جنازه عزاخانه گشته بیت ولایت امام ساجدین جانم فدایت واویلا واویلا آه و واویلا۲ @yaghubianreza