بسم الله الرحمن الرحیم
زجر
بابا خوش‌آمدی
دیر آمدی به دیدنم اما خوش‌آمدی
اینجا خرابه است
ای‌خاکی، ای‌مسافر صحرا خوش‌آمدی
ویران‌نشین شدم
مهمان من برای تماشا خوش‌آمدی
تنهاترین من
حالا به دیدن من تنها خوش‌آمدی!
هرچند بی‌سری
اما مشخص است سراپا، خوش‌آمدی
در دشت دیدمش
پس در مقام زائر زهرا خوش‌آمدی
بغضم امان نداد
حرفی دگر بگویمت، الّا؛ "خوش‌آمدی"
بی‌ما چه می‌کنی؟
بابای من به نیزه‌ی اعدا چه می‌کنی؟
ای ماه شام تار
در آسمان روشن نی‌ها چه می‌کنی؟
اصغر که رفتنی‌ست
بهر دوجرعه آب تمنا چه می‌کنی؟
با گریه کعبه گفت؛
یابن‌الحرم به دیر و کلیسا چه می‌کنی؟
چوب است پاسخت
بر روی نیزه‌ها مگر آوا چه می‌کنی؟
ای تشنه‌لب بگو
با داغ تشنه‌رفتن سقّا چه می‌کنی؟
حالا به هوش باش
گفتی که دخترم تو بگو تا چه می‌کنی!
تا زجر می‌کشم
هی فکر می‌کنم که چرا زجر می‌کشم؟
از کاروان جدا
از اهل کاروان که جدا زجر می‌کشم
در شام و کوفه نه!
بعد از تو -آه- در همه‌جا زجر می‌کشم
از صبح تا به شب
یا زخم می‌شمارم و یا زجر می‌کشم
بالا نمی‌رود
دستم، اگر که‌وقت دعا زجر می‌کشم
از ترس کعب‌نی
آهسته و بدون صدا زجر می‌کشم
این کل روضه است؛
چون زجر می‌کشید مرا، زجر می‌کشم
#مجتبی_خرسندی
#غزال
#حضرت_رقیه_سلام‌الله‌علیها
📝گروه ادبی یاقوت سرخ
@Yaqoote_sorkh
@Mojtaba_khorsandi