تأثیر روزه در فکر و قلب 👌امام سجاد –علیه السلام- می‌فرماید: بدان حق روزه چیست که حقش را در مرحله‌ی اوّل ادا کنی. 🔸ادا کردن اوّلین مرتبه‌ی حق این زمینه را ایجاد می‌کند که انسان، حقوق بالاتر را هم کم کم ادا کند. 🔸اگر انسان علاوه بر مراعات امور لازم به امور اخلاقی روزه هم عنایت داشته باشد، کم کم به باطن او سرایت می‌کند و فکر او را نیز روزه‌دار می‌کند و در نتیجه، انسان دارای مراتبی از روزه می‌شود، همان‌گونه که در روایات هم آمده است. امام علی –علیه السلام- می‌فرماید: «صِيَامُ‏ الْقَلْبِ‏ عَنِ‏ الْفِكْرِ فِي الْآثَامِ.» روزه‌ی قلب این است که انسان فکر گناه هم نکند. 🔸گاهی بین مفهوم «فکر گناه» و «خطورات گناه» خلط می‌شود در حالی که این دو مقوله متفاوت است. انسان از خطر گناه مصون نیست و بلکه برای امتحان انسان، همواره این می‌آید که انسان در این حالت نباید آن را دنبال کند تا به فکر تبدیل شود و سپس به مقدمه‌چینی و نتیجه‌گیری و عمل برسد. البته فکر گناه، گناه نیست، لکن باعث کدورتی برای می‌شود و هر گناهی فکر مناسب با خود را در پی دارد. به عنوان مثال کسی که بخواهد دزدی کند، مقدمات را به گونه‌ای می‌چیند و کسی که می‌خواهد دیگری را فریب دهد. مقدمات را مناسب با این کار طراحی می‌کند! 👌در روایتی آمده است: «صَوْمُ الْقَلْبِ خَيْرٌ مِنْ‏ صِيَامِ‏ اللِّسَانِ‏ وَ صَوْمُ اللِّسَانِ خَيْرٌ مِنْ صِيَامِ الْبَطْنِ.» ♦️روزه‌ی قلب بهتر از روزه‌ی زبان و روزه‌ی زبان بهتر از روزه‌ی شکم است. بنابراین روایت، درجه و مراتب روزه فرق می‌کند. ابتدایی‌ترین درجه‌ی روزه از آنِ کسی است که فقط شکمش گرسنه باشد چنان‌که فرموده‌اند:عدّه‌ای از روزه جز گرسنگی بهره ندارند. چنین روزه‌ای، تأثیر اوّلیه‌ای گذارده و اگر شرایط صحت را داشته باشد، انسان عقاب نمی‌شود، امّا اگر انسان از انجام محرّمات دیگر مواظبت نکند، معلوم نیست در وجود او تأثیر تقوایی نیز داشته باشد. 🔸روزه‌ی زبان، مرتبه‌ی دوم صیام است که از روزه‌ی شکم بالاتر است. اگر کسی عذر دارد و نمی‌تواند روزه بگیرد، باید زبان و قلب را حفظ کند. 👌امام علی –علیه السلام- می‌فرماید: «صَوْمُ‏ النَّفْسِ‏ إِمْسَاكُ‏ الْحَوَاسِ‏ الْخَمْسِ عَنْ سَائِرِ الْمَآثِمِ وَ خُلُوُّ الْقَلْبِ عَنْ جَمِيعِ أَسْبَابِ الشَّرِّ.» روزه‌ی نفس خودداری حواس پنج‌گانه از دیگر گناهان و خالی بودن قلب از تمامی اسباب بشر است. 🔸نفس انسان هنگامی روزه‌دار می‌شود که حواس پنج‌گانه‌اش را –که گناهان گوناگونی بر آن مترتب می‌شود- حفظ کند. ، در حقیقت خودداری نفس است و خدای متعال از مهمانانش با چنین روزه‌ای پذیرایی می‌کند؛ چون تا انسان از آلودگی‌ها منزه نشود، به ساحت قرب آن منزه از همه‌ی آلودگی‌ها، راه نخواهد داشت. 📚برگرفته از کتاب انسان و گستره حقوق بندگی 🔰بیانات استاد تحریری 🇮🇷یاران امام زمان (عج)🇮🇷 https://eitaa.com/yaranemamzaman313