💠 #زمینه | #طفلان_مسلم(ع) دو تا کبوتر پر بسته خدایا با بال شکسته از دنیا شدن دیگه خسته واویلا دو تا مسافر بی‌طاقت با دلی پر از غم و حسرت دارن آرزوی شهادت واویلا تنگه دلشون، واسه بابا، واسه مادر، واسۀ خونه نم‌نم می‌چکه، اشک غربت، اشک حسرت، به روی گونه دیگه دلشون خیلی خونه با دلی پریشون صدا می‌زنن، حسین حسین با چشای گریون صدا می‌زنن، حسین حسین از گوشۀ زندون صدا می‌زنن، حسین حسین «آقای غریبو صدا می‌زنن، حسین حسین» ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ چه غصه‌هایی که ندیدن چه سختیا که نکشیدن به آرزوشون می‌رسیدن واویلا مثه باباشون با صلابت بودن با شکوه و شهامت تا لحظۀ سرخ شهادت واویلا آماده می‌شن، واسه رفتن، پر کشیدن، آرزوشونه پرواز می‌کنن، سمت بابا، با پری که، غرق به خونه محو تماشا، آسمونه تا لحظۀ آخر صدا می‌زدن، حسین حسین دو تا گل پرپر صدا می‌زدن، حسین حسین دو لالۀ بی‌سر صدا می‌زدن، حسین حسین «حسین شهیدو صدا می‌زدن، حسین حسین» ▫️