منم که زنده نمودم خدا پرستی را منم که شیخ و مرادم تمام هستی را منم که زنده نمودم علوم قرآن را کشانده ام به تماشا بهشتِ ایمان را منم که زنده نمودم قیام جدّم را منم که زنده نگه داشتم مُحرّم را در اوج عرش مقامی رفیع دارم من و غربتی چو غروب بقیع دارم من منم که سنگ مزارم پَرِ کبوترهاست منم که زائرِ تنهایِ هر شبم زهراست منم که در نَفَسَم عِطرِ کربلا جاری است شمیم غربت من در دل منا جاری است