‍ نگارا وقت آن آمد که دل با مهر پیوندی که ما را بیش از این طاقت نمانده‌ست آرزومندی غریب ازخوی مطبوعت که روی ازبندگان پوشی بدیع از طبع موزونت که در بر دوستان بندی (سعدی) @yousof_e_moghavemat