خيال مى‌كنيم دنيا خوابگاه و عشرتكده است.به خاطر همين مدام ضربه مى‌خوريم و خرد مى‌شويم. اگر بدانيم دنيا راه است و منتظر ضربه‌هايى كه حركتمان مى‌دهد باشيم، فشارها خُردمان نمى‌كند. در اين هنگام به جاى اينكه بخواهيم غم و رنج زندگى را كم كنيم، خودمان را زياد مى‌كنيم. کتاب حرکت صفحه 170 🌱zamanetafakor