نکته ی اول: در این توضیح به طور ساده لوحانه یا زیرکانه ای بخش بزرگ و مهمی از صورت مساله پاک می شود. گویی فقط مسأله مربوط به دو نقطه ی نورانی افقی در دو طرف ماه یا خورشید است که تنها با فرض افقی بودن پرتوی نور و عمودی واقع شدن کریستال ها، این پاسخ قابل قبول باشد. مسأله ی اصلی وجود هاله ای دوّار به فاصله ی زاویه ای مشخصی از خورشید یا ماه هست. آن هم نه فقط برای خورشید یا ماهِ افقی، بلکه مثل پدیده ی دیشب که هاله ی موسوم به 22 درجه ای دیده شد، ماه در ارتفاع بالای رصدی واقع شده بود و این یعنی از بین هزاران و بلکه میلیاردها حالتی که کریستال های فراوان و نامنظم واقع در ابرها دور تا دور ماه دارند، دقیقاً باید همگی برای موقعیت خاص قرارگیری ناظر محلی طوری واقع شوند که همه ی نور ها پس از شکست، دقیقاً و فقط یک دایره ی منظم دور ماه تشکیل دهند. یعنی باید کریستال ها با انحنای مشخص و در فاصله ی زاویه ای مشخصی از ماه و به صورت عمود بر دید ناظر، به صورت ردیفی و دایره ای چیده شده باشند که طبیعتاً امکان چنین چیزی در مورد ابرها با حالت کاتوره ای که دارند محتمل نیست. علاوه بر آن باید در هیچ حالت دیگری هم این چینش رخ نداده باشد. زیرا وجود هر حالت دیگر باعث می شود هاله ها یا خطوط دیگری به شکل های مختلف در جهات دیگر آسمان یا به فاصله ی زاویه ای بیشتری تشکیل شوند که چنین اتفاقی نمی افتد. 3 از 6 در موضوع هاله پیراماهی @Kojahastim