#سفرنامه_اربعین_دو #اربعین_98 #عراق 🔸از بصره که عبور میکنیم جمعیت عراقی پیاده کنار جاده در حال حرکتند، میپرسم ازینجا تا کربلا چقدر راه است؟ میگویند ششصد کیلومتر! 🔸این ششصد کیلومتر را با هوای شرجی و به شدت گرم اینجا که محاسبه کنی چندبرابر میشود، هوایی که برای ما سواره ها زیر کولر ماشین از تحمل خارج شده است، 🔸ساعت12 ظهر است و هوا به گونه ایست که حتی برای لحظاتی سخت است از ماشین پیاده شوی، اما مرد و زن و کودک عراقی دسته دسته رو به کربلا در حرکتند، 🔸ما ایرانیها قرار پیاده رویمان مسیر 80 کیلومتری نجف تا کربلاست، 🔸چقدر هم با ناز و نوازش و بدرقه و التماس دعا راهی میشویم، 🔸چقدر هم جماعتی با نگرانی منع میکنند که جان عزیزتر از جان را به خطر نیندازید، چقدر هم حس میکنیم کار مهمی انجام داده ایم، 🔸چقدر هم در کوله هایمان انواع مقویجات پر میکنند که دردمان نیاید و اذیت نشویم و کم نیاوریم! 🔸اما مردم عراق به راستی چه نوع موجوداتی هستند؟! کوله هم ندارند راه افتاده اند بچه هایشان را به دندان گرفته اند و میکشند و چندصد کیلومتر در هوایی که نمیتوانی براحتی در آن نفس بکشی میروند، 🔸مثل ما تدبیر هم ندارند که حالا روز بخوابیم و شب برویم که سخت نگذرد... 🔸حیرت انگیزند،علتش را درست نمی فهمم، 🔸یکی از همسفران به کنایه میگوید این مردم بدبخت بابت کدام نعمت زندگیشان به شکرگذاری می روند! 🔸انگار عجیب بودن این مردم به چشم همه آمده است، 🔸دیگری میگوید اینها خودشان را ذاتا نوکر آقا میدانند، 🔸هر کسی چیزی میگوید و سوالی که همچنان بی جواب میماند،🔸 🔸چه عاملی عراقیها را به این رفتارهای عجیب وامی دارد؟ آیا ارادتشان بیشتر است یا جنس ارادتشان فرق میکند؟... ف. حاجی وثوق ✨ 🌺 ✨ بشری 🌺 @zanan_enghelaby