📜مقاله دکتر جوزف درباره عزاداری 🖊آیت الله‌العظمی حاج سید احمد زنجانی در "الکلام یجر الکلام" می‌نویسد: 🔹... دكتر جوزف فرانسوى مقاله‏‌اى در اين باب نوشته كه آقا سيّد هبة‌الدين شهرستانى، آن را در مجله «العلم» درج نموده است. خلاصه مقاله وى اين است كه: 📃... وجه اين ترّقى ايشان [شیعیان]، همين عزادارى است كه تقريبا هر يك از ايشان را دعوت‌کننده بر اين مذهب قرار داده است. امروز محلّى پيدا نمى‌‏شود كه در آنجا، يك يا دو نفر از شيعه باشد، مگر اينكه در آن جا عزا برپا مى‌‏كنند. ▫️من در مارسى، يك نفر شيعه عربى را ديدم از اهالى بحرين كه او به تنهایی بر حسين (علیه السلام) عزادارى مى‌كرد. به منبر مى‌رفت و كتابى مى‌‏خواند و گريه مى‏‌كرد و بعد، طعامى به فقرا مى‌‏داد. ▫️مال‌‏هاى زياد در اين راه خرج مى‌كنند. بعضى از ايشان، از مال خالص خود در هر سال، به اندازه استطاعت خود خرج مى‏‌كنند. اين قسم، از دو ميليون فرنك بيشتر در هر سال خرج مى‏‌نمايند؛ و بعضى ديگر، از اوقافی كه براى اين موضوع تعيين گرديده صرف مى‏‌نمايند. خرج اين‌ها، چندين برابر خرج قسم اوّل مى‏‌شود؛ و گويا همه فِرَق اسلاميّه بالاجتماع در راه مذهب خود، آن قدر بذل نمى‌كنند كه اين فرقه، به تنهایی بذل مى‏‌كند. موقوفات اين فرقه، دو سه برابر موقوفات همه فرق اسلاميّه است. ▫️و هر يك از اين فرقه، حقيقتاً داعى است بر مذهب خود، بى آن كه ساير فِرَق، ملتفت اين معنى باشند و بلكه خودشان نيز ملتفت نيستند بر اين فايده‌ای كه بر كار آن‌ها مترتّب است و معلوم است مذهبى كه پنجاه شصت ميليون داعى داشته باشد، البتّه به تدريج ترقّى مى‏‌كند، به قدرى كه شأن آن‌ها اقتضا مى‌كند و سعى فقرا و ضعفای ايشان در اقامه عزا، بيشتر از اكابر ايشان است؛ به جهت نفع دنيا و آخرتی كه در اين عمل مى‌بينند. ▫️پس اين‌ها سعى مى‌كنند كه در مجالس عموميّه، عبادات مرغوب و پسنديده القاء نمايند و از مسائل دينيّه خودشان نيز طرح نمايند. در اثر اين، خطبای اين فرقه، بر ساير فِرق برترى يافته و اهالى اين فرقه به مسائل مذهبى خودشان، أعرف از ساير فِرَق مى‏ باشند. ▫️شيعه، مذهب خودشان را به قوّت‏ دعوت تأييد كرده ‌اند كه از تيغ، برّنده‌‏تر است و خود اجتماع آن‌ها كه براى عزادارى گرد هم آيند و در كوچه و برزن نوحه سرایى مى‌كنند، موجب ازدياد شوكت آن‌ها است؛ زيرا كه اگر در يك شهر، ده هزار اشخاص متفرّق باشند و در يك جا، هزار نفر مجتمع باشند؛ شوكت اين هزار نفر، از ده هزار نفر متفرّق بيشتر مى‏‌شود. و علاوه از آن، هزار نفر اگر در يك جا مجتمع باشند، به مقدار آن هم از ديگران، به جهت تماشا يا ملاحظه رفاقت و يا اغراض ديگر، در دور و بر آن‌ها جمع مى‌‏شوند و البتّه شوكت آن‌ها در انظار، به جهت انضمام اين‌ها بيشتر مى‌‏شود. ▫️و اساسا خود اظهار مظلوميّت، تأثيرش از امور فطريّه است؛ مثل اينكه هر كس بالطبع از مظلوم دست مى‏‌گيرد و دوست مى ‌دارد كه ضعيف و مظلوم بر قوى و ظالم غلبه پيدا كند. مصنّفین اروپا كه در كتاب‌هاى خودشان، تفصيل مقاتله حسين (علیه‌السلام) و اصحاب او را با شهادت ايشان ذكر كرده‏‌اند، با اينكه اعتقاد به ايشان ندارند، ولى ايشان را مظلوم مى‌دانند و اعتراف مى‌كنند به ظلم و تعدّى قاتل‌هاى ايشان و بى‌رحمى آن‌ها؛ و ذكر نمى‏‌كنند نا‏م‌هاى آن‌ها را، مگر اينكه نفرت مى ‏كنند از آن‌ها،... . @zanjani_net