هزار و يك كلمه ؛ ج‏2 ؛ ص378 نمازگزار بايد نخست وضو بسازد و تن و پوشاك او پاك باشد تا بتواند در پيشگاه خدايش بار يابد و با او سخن بگويد كه «پاك شو اوّل و پس ديده بر آن پاك انداز»، و كم ‏كم آگاه مى ‏شود كه جان نمازگزار هم بايد مانند تن و پوشاك او پاك باشد. و چون جان آدم پاك شده است آنچه كه از او پديد مى‏ آيد پاك خواهد بود كه «از كوزه همان برون تراود كه در اوست»؛ پس نمازگزار راستين، پنهان و آشكار او، درون و بيرون او، دست و دهن او، انديشه ‏ها و پيشه ‏هاى او، خواسته ‏ها و كار و كوشش او همه پاك‏اند