از نظر قرآن کریم حقیقت انسان صرفا به راه رفتن و فکر کردن های دنیوی نیست؛ بلکه حقیقت انسان یک چیزی فراتر از این هاست؛ حقیقت انسان ارتباط خاص با خدا، تعلق به او و آن جهات معنوی خاص است. لذا در روایات یک روح الحیاة و روح الشهوة داریم و یک روح الإیمان که مومن روح الإیمان دارد و کافر از آن بی بهره است. روح ایمان برای خودش یک روحی است که موجب یک نوع حیات خاصی می شود. شاهد بر این که روح الإیمان واقعا یک نوع حیات است این است که خداوند متعال می فرماید: «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً» «هر کس از مرد و زن عمل صالحی انجام دهد در حالی که مومن باشد، قطعا او را با زندگانی پاکیزه ای حیات می بخشیم.».