✨﷽✨ 🔴 آزمایش الهی برای جلوگیری از سقوط و رسیدن به ثبوت است ✍ما یک سقوط داریم، یک ثبوت داریم و یک صعود داریم. فرض کنید که در منطقه‌ای ایستاده‌اید. یک طرف یک پرتگاه و درّه است. پشت سر کوه است. اگر بلغزم، سقوط است. امّا اگر جای پایم را محکم کنم، ثبوت است. اگر رویم را برگردانم و مقداری هم روی من فشار بیاید، صعود است. در ابنای بشر کسانی که پیوندی با خالق برقرار کرده‌اند و به مبدأ و معاد ایمان آورده‌اند، خداوند روی لطف و عنایتی که به آن‌ها دارد، برخوردی که ابتدا با آن‌ها می‌کند، برخورد ثبوتی است. به هر مقدار که معرفت به او پیدا کردند و دل را به او بستند، حفظ کنند، می‌خواهد جلوی سقوط را بگیرد. حفظ این فعلیّت چگونه است؟ با توجّه به مسئلۀ ایمان که دلبستگی به خداوند است، باید جلوی عواملی را که موجب می‌شود تحت جاذبۀ آن‌ها قرار بگیرد و در درّه سقوط کند، بگیرد. مثال می‌زنم: دنیا جاذبه دارد. انسان مغرور ‌به دنیا می‌شود؛ چون جاذبه دارد. اشرف ابعاد وجودی من و شما دل ماست. دنیا، دلرباست. خدا باید چه کند؟ باید یک ضربه به دنیا بزند که از دنیا زیاد خوشت نیاید؛ چون دل به آن بستی، خدا تضعیف می‌کند. آدم در مریضی، فقر و ذلّتش می‌گوید: مرده شور این دنیا را ببرند! عواملی که به عنوان ابتلا و آزمایش الهی مطرح است، برای این است که دلت به سمت دنیا طرف نرود.